تولد مرگ

شبي كه او را بگردش برده بودم

بسر حد جنون مي خورده بودم
ز ترس مرگ من مرد و ندانست

من از روز تولد مرده بودم

***

برو اي دوست ، برو !؟

برو اي دختر پالان محبت بر دوش .؟

ديده بر ديده ي من مفكن و ناز مفروش.....ه

من دگر سيرم .......سير !؟

بخدا سيرم از اين عشق دو پهلوي تو پست!؟

تف بر آن دامن پستي كه تو را پروردست!؟

كم بگو ، جاي تو كو ؟ مال تو كو ؟ برده ي زر!؟

گر طلا نيست مرا ، تخم طلا !...........مردم

من زاده ي رنجم و پرورده ي دامان شرف

آتش سينه ي صد ها تن دلسردم من !؟

دل من چون دل تو ، صحنه ي دلقكها نيست !؟

ديده ام مسخره ي خنده ي چشمكها نيست!؟

دل من مأمن صد شور و بسي فرياد است

ضربانش : جرس قافله ي زنده دلان

طپش طبل ستم كوب ، ستم كوفتگان

چكش مغز ز دنياي شرف روفتگان

تيك تيك ساعت ، پايان شب بيداد است!؟

دل من ، اي زن بدبخت هوس پرور پست!؟

شعله ي آتش «شيرين » شكن « فرهاد » است!؟

حيف از اين قلب ، از اين قبر طرب پرور درد

كه به فر ما ن تو ، تسليم تو جاني كردم

حيف از آن عمر ، كه با سوز شراري جانسوز

پايمال هوسي هرزه و آني كردم!؟

در عوض با من شوريده چه كردي نامرد !؟

دل بمن دادي ؟ نيست؟

صحبت از دل مكن ، اين لانه ي شهوت ، دل نيست؟

دل سپردن اگر اين است ! كه اين مشكل نيست؟

هان : بگير ، اين دلت ، از سينه فكندم بدر !؟

ببرش دور .....ببر!؟

ببرش تحفه ز بهر پدرت ، گرگ پدر!؟

او رفت ...... من خودم او را فرستادم ! ولي پس از رفتن او احساس كردم....ه

كه هيچ كس را نمي توانم واقعا دوست داشته باشم ........!؟

باور كنيد ! هيچ نمي دانستم ، كه با مرگ او ، عشق من هم براي هميشه مي ميرد

ولي چكار مي توانم بكنم .....رفته بود .... مرده بود....و هر چه داشتم.... با خودش همراه با خودش ، برده بود